Narząd wzroku, podobnie jak wszystkie organy znajdujące się w ciele człowieka, podlega procesom chorobotwórczym oraz starzeniu. Niejednokrotnie zdarza się, że oczy, które do tej pory działały niezawodnie zaczynają niedomagać, a wzrok pogarsza się niemal z miesiąca na miesiąc. Choć problemy okulistyczne można w dużej mierze korygować przy pomocy soczewek oraz okularów, wady te mogą skutecznie utrudniać życie. Skąd zatem się biorą i czym charakteryzują?
Krótkowzroczność
Krótkowzroczność jest wadą, która polega na tym, że obraz w oku powstaje przed siatkówką, co sprawia, że obiekty znajdujące się w oddali są niewyraźne, zamazane i niemożliwe do rozróżnienia, natomiast napisy oraz przedmioty leżące blisko patrzącego są dobrze widoczne. Największe znaczenie w kształtowaniu krótkowzroczności mają geny – naukowcy zakładają, że wpływ genetyki jest na tyle duży, że wada może ujawniać się już w kilku pierwszych latach życia lub tuż po urodzeniu. Drugorzędne znaczenie w powstawaniu tego problemu mają stres, niewłaściwe nawyki podczas czytania (długie czytanie z bliska) oraz nieodpowiednie dobieranie okularów lub soczewek. Krótkowzroczność jest schorzeniem o tyle niebezpiecznym, że jej ignorowanie może prowadzić do poważnych powikłań takich jak zaćma, jaskra czy odwarstwienie siatkówki.
Dalekowzroczność
Dalekowzroczność, nazywana niekiedy nadwzrocznością, polega na tym, że obraz powstaje za siatkówką, można więc uznać ją za przeciwieństwo krótkowzroczności. Osoby zmagające się z tą przypadłością bardzo dobrze widzą obiekty położone daleko, natomiast przedmioty znajdujące się blisko są dla nich rozmazane i niewyraźne. Główną przyczyną dalekowzroczności są predyspozycje genetyczne, natomiast jako czynnik przyspieszający rozwój wady podaje się przebyte wcześniej odwarstwienie siatkówki oraz niektóre choroby, jak na przykład cukrzyca. Co ciekawe, nadwzroczność występuje jako stan fizjologiczny u osób po 70. roku życia, u których współczynnik załamywania światła przez soczewkę ulega zmianie wraz z postępującym procesem starzenia organizmu.
Astygmatyzm
Astygmatyzm jest, podobnie jak krótko i dalekowzroczność, często spotykaną wadą wzroku. Schorzenie to polega na zniekształceniu rogówki oka, a to prowadzi z kolei do niewyraźnego widzenia. Może on występować w różnych postaciach i zdarza się, że towarzyszy krótkowzroczności oraz nadwzroczności. Choć główną przyczyną powstawaniu problemu są czynniki genetyczne, do jego rozwoju oraz znacznego przyspieszenia może przyczynić się praca przy niewłaściwym oświetleniu oraz zbyt bliskie trzymanie książek, telefonu czy tableta. Astygmatyzm, oprócz oczywistego pogorszenia widzenia, może także dawać objawy ustrojowe, takie jak bóle głowy czy swędzenie oraz łzawienie oczu. Wada ta może być także łatwo dostrzeżona przez osoby z otoczenia osoby dotkniętej schorzeniem, bowiem często chory mruży oczy podczas czytania, ma problemy z przeczytaniem niektórych napisów, a nawet ciężko mu się skoncentrować. Do korekcji astygmatyzmu najczęściej wykorzystuje się soczewki sfero – cylindryczne.
DHA
