Jazz to muzyka rozrywkowa, która w wielu środowiskach stała się synonimem wolności. Kto ją zrozumie, to na pewno pokocha jej specyficzne brzmienie, które na zawsze pozostanie w jego sercu i uszach. Ten rodzaj muzyki, biorąc pod uwagę jego wielość gatunków ma chyba najszerszy zasięg. I choć dla wielu wydaje się muzyką niedostępną, to tak naprawdę wnika ona we wnętrze człowieka i potrafi wydobyć z niego ukryte piękno!
Jazz – jak tak to się zaczęło?
Jako gatunek muzyczny jazz narodził się na początku XX wieku, najprawdopodobniej ok. 1920 roku w Stanach Zjednoczonych. Jednak już przed tą datą jego śladów można szukać w pieśniach śpiewanych przez niewolników, balladach białych osadników, a także w pieśniach kościelnych. W latach 20-tych XX wieku, w południowych stanach USA, np. w Nowym Orleanie. Wtedy to w środowisku czarnoskórych muzyków powstały pierwsze zespoły grające jazz klasyczny w wersji anglojęzycznej. W tym okresie pojawiła się również nazwa dla tego gatunku muzycznego, który łączył elementy bluesa i muzyki europejskiej – jazz, oznacza hałas i zgiełk. W Polsce jazz pojawił się po zakończeniu I wojny światowej, a do Europy jego pierwsze dźwięki dotarły ok roku 1917.
Muzyka wielu gatunków
Jazz to rodzaj muzyki, który łączy w sobie kilka gatunków od muzyki artystycznej, poprzez rozrywkową, aż po dźwięki wywodzące się z muzyki ludowej. Wszystko to sprawia, że jest niepowtarzalny, a to, co go charakteryzuje to nierówny rytm i duża dowolność impresaryjna co sprawia, że tego stylu muzycznego nie sposób z niczym porównać.
Rozwój jazzu dzieli się na trzy podstawowe okresy:
- etap jazz tradycyjny – do roku 1930, obejmował on dixieland, jazz nowoorleański oraz ragtime. Słynni przedstawiciele tego okresu to m.in. L.Amstrong, czy B. Bolden.
- etap swingu– to lata 1934–47, w tym czasie dominowały duże zespoły jazzowe, w których zrezygnowano całkowicie z instrumentów smyczkowych. Wyróżniał tą epokę bardzo charakterystyczny styl fortepianowy boogie – woogie.
- etap – jazz nowoczesny, który rozwinął się po II wojnie światowej. Można w nim wyróżnić trzy style: be bop, cool jazz oraz hard bop. Ten typ muzyki grały przede wszystkim małe zespoły, które wykorzystywały dużą różnorodność instrumentów.
Nie brakowało również prób łączenia jazzu z muzyka klasyczna. Z niego to wywodzą się popularne gatunki muzyczne, takie jak pop, rock, czy punk.
Jazz w polskiej przestrzeni muzycznej
W Polsce popularność jazzu wzrosła po roku 1956, kiedy to powstało Polskie Stowarzyszenie Jazzowe. Natomiast pierwszy międzynarodowy festiwal jazzowy miał nad Wisłą miejsce w 1958 roku – wtedy to rozpoczęła się Jazz Jamboree, który odkrył takie gwiazdy, jak Urszula Dudziak, czy Tomasz Stańko. Co roku gości on również gwiazdy jazzu z całego świata.
Do innych wydarzeń, które na stałe wpisały się w scenę muzyczną polskiego jazzu, należą: krakowski Jazz Juniors, LOTOS Jazz Festiwal, znany pod nazwą Bielska Zadymka jazzowa, wrocławski Jazztopad, czy tarnowski Jazz Contest.
Muzyka jazzowa to zbiór różnego rodzaju sprzeczności, który czyni ja wyjątkową. Nikt nie ma wątpliwości, że to jedno z najbardziej spektakularnych zjawisk w historii muzyki, które wbrew wielu malkontentów cały czas się rozwija, zdobywając nowych sympatyków na całym świecie.
PGR
