ADHD to zaburzenie, które jeszcze do niedawna było kojarzone wyłącznie z dziećmi. Jak się jednak okazuje, mogą na nie cierpieć także osoby dorosłe. Warto byłoby zatem dowiedzieć się, w jaki sposób manifestuje się ADHD. Poznanie jego głównych objawów pozwoli nam ocenić, czy czasem my sami nie zmagamy się z tym problemem. Diagnozę zawsze należy jednak pozostawić odpowiedniemu specjaliście.
Co może świadczyć o tym, że zmagamy się z ADHD?
Istnieje całkiem sporo objawów mogących świadczyć o tym, że zmagamy się z ADHD. Jak sama nazwa wskazuje, jest to zespół pewnych symptomów, które upośledzają nasze codzienne funkcjonowanie. Osoby dorosłe dotknięte ADHD zmagają się zazwyczaj z dysregulacją emocji. Dokucza im również przerzutność uwagi, brak koncentracji oraz tak zwany słomiany zapał. Mogą mieć one także kłopoty z zaangażowaniem się w jakiś jeden konkretny obszar aktywności. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że szybko tracą zainteresowanie konkretnymi czynnościami. Stale poszukują zatem nowych bodźców, rozpoczynając i nie realizując zadań, których się podjęli. Warto mieć świadomość tego, że pierwsze objawy ADHD pojawiają się jeszcze w okresie dzieciństwa bądź w wieku nastoletnim. Nie u każdego dziecka są one jednak na tyle nasilone, aby rodzic lub opiekun prawny dostrzegł problem. Z tego też względu, wiele osób diagnozuje się w kierunku zaburzeń ze spektrum ADHD dopiero w wieku dorosłym. Najczęściej, diagnostyki podejmują się młodzi dorośli, którzy nie rozumieją natury trudności, z którymi się zmagają.
Jak zdiagnozować ADHD?
Diagnozowanie ADHD nie należy do zadań łatwych. Droga do prawidłowego określenia problemu jest długa i wyboista. Z tego właśnie względu, należy za wszelką cenę wystrzegać się autodiagnozy. Może to bowiem wzbudzić w nas niepotrzebny niepokój. Jeżeli czujemy, że możemy cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, odwiedźmy gabinet lekarza. Najlepiej, jeżeli będzie to doświadczony specjalista psychiatrii. Warto byłoby jednak zadbać o wybór takiego lekarza, który posiada doświadczenie w diagnozowaniu ADHD. Dobrym pomysłem może okazać się zatem poczytanie opinii na temat poszczególnych lekarzy psychiatrów. Im więcej tych pozytywnych, tym lepiej. Unikajmy natomiast specjalistów, którzy nie cieszą się zbyt dużym zaufaniem wśród pacjentów. Dowodem tego mogą być oczywiście negatywne opinie. Należałoby również mieć świadomość tego, że na wizytę w ramach NFZ trzeba będzie dosyć długo poczekać. Jeżeli zależy nam na podjęciu szybkiego procesu diagnostycznego, zdecydujmy się po prostu na wizytę prywatną. Być może i na nią będziemy jednak musieli cierpliwie poczekać.
Jak żyć z ADHD?
Warto zdać sobie sprawę, że ADHD tak naprawdę opisuje sposób funkcjonowania w świecie, nie jest chorobą. Poszukując sposobu na złagodzenie negatywnych objawów ADHD najpierw musimy przejść dosyć skomplikowany proces diagnostyczny. Być może będziemy zmuszeni do odwiedzin w gabinetach kilku różnych specjalistów. Na pewno przyda nam się pomoc doświadczonego psychoterapeuty. Pomoże on w uporaniu się z najbardziej dotkliwymi objawami ADHD. Bardzo dużo osób decyduje się na psychoterapię prowadzoną w nurcie poznawczo-behawioralnym. Jest to bowiem jeden z najskuteczniejszych i najlepiej przebadanych nurtów terapeutycznych. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u każdego dorosłego może mieć zupełnie inne nasilenie. Warto dodać, że niekiedy towarzyszą mu zaburzenia o charakterze lękowym bądź depresyjnym. Jeżeli ich natężenie jest duże, należy skutecznie je leczyć. Niekiedy wystarczająca jest psychoterapia, ale w wielu przypadkach należy także zdecydować się na farmakoterapię. Najważniejsze jest zatem holistyczne podejście do problemu oraz przestrzeganie zaleceń lekarza, pod którego opieką pozostajemy. Oprócz wizyty diagnostycznej, istotne są więc wizyty kontrolne.
ADHD, czyli innymi słowy zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jak najbardziej może dotyczyć osób dorosłych. Jeżeli je podejrzewamy, należy udać się po pomoc do lekarza psychiatry. Bardzo pomocne może okazać się również skorzystanie z psychoterapii.
AUB
